 |
Yönetmen: Terrence Malick
Senaryo: Terrence Malick
Oyuncular: Brad Pitt, Sean Penn, Jessica Chastain
Vizyon Yılı: 2011
Çocuklarına, "Mutlu olmanın tek yolu sevmektir. Sevmezseniz, hayatınızı boşa yaşarsınız" diyen bir anne ve "Anneniz çok naif biri. Bu dünyada başarılı olmak istiyorsanız acımasız olacaksınız. İyi olursanız insanlar sizi istismar eder" diyen bir baba. Tanrı'ya sorulan sorular; "Senin için biz kimiz?" Eğer kadınlar olmasaydı sevgi, saflık olabilir miydi diye düşündürüyor film. Sert bir babanın karşısında sürekli sevgiden bahseden bir kadın bir anne var. İlahi denebilecek tarzda müziklerle sevgi temasını daha da hissettirmiş film.
Çekim açısından oldukça ayrıntıya kaçılmış,
yaşamın başlangıcının gösterildiği sahnelerde uzayda geçen görüntülerin uzunluğu sıkabiliyor. Ancak bu farklı, ayrıntılı çekim keyifle de izlenebiliyor bazı yerlerde, bebeğin olduğu sahnelerde adım atışları, verdiği tepkilere özellikle dikkat çekilmiş. Belgesel havasında büyümesini izliyorsunuz.
Bebek büyüyor, hırçınlaşıyor, kardeşiyle kavga etmek için sudan sebepler arıyor, annesine bağırıyor. Tüm bunların altında yatan nedeninin ise sevgisizlik olduğunu anlıyorsunuz. Çünkü babaları onları sevgiyle büyütmedi, zoraki bir saygıyla, acımasız dünyaya hazırladı. Sevgisiz büyüyen her çocuk dünyadaki kardeşine bir diğer insana rakibi olarak baktı. Ve sonra çocuk büyüdü, yaptığı hatalara rağmen, annesinin içinde yarattığı sevgi tohumları filizlendi, onu yanlış düzen hakkında düşündürdü: "Duvara çarpıyor gibi hissediyorum. Dünya bozuluyor, insanlar aç gözlü ve daha da kötüye gidiyorlar."
Sadece replikleri için bile izlenebilecek bir film. Kalplere sevgi, iyilik aşılayabilecek, düşündürecek bir film. Keyiflenmek için değil, bilinçlenmek için izlenecek türden. Filmdeki annenin dediği gibi: "Herkesi sevin. Her bir yaprağı. Işığın her bir süzmesini."
